SE FOSEN TURISTAS LEVARÍAN GAFAS

Se fosen turistas levarían gafas de sol é o segundo proxecto da triloxía do espazo e do tempo, que se desenvolve dende hai cinco anos e no que investigamos sobre a memoria colectiva, a idea de ciclo, o concepto de progreso, espazo-territorio e tiempo. O primeiro proxecto Pangeia  (2014/2015) tomou como punto de partida os ciclos da tierra, os ciclos da sociedad e os ciclos na vida do ser humano. O proxecto usa a emigración galega, concretamente a historia familiar de Fran e Brais, “os netos da Pacita”, de Limiar teatro. A partir da foto tomada no porto de Vigo o día en que se dividiu a súa familia, parte partiu cara América e parte ficou. Fálase da nosa memoria, da permeabilidade social, a identidade e o sentimento de arraigo. O espectáculo nace coma unha proposta de teatro documento autoficcional na que convídase a diferentes artistas  a que compartan a súa memoria da emigración: a dos que marchan e os que quedan alí, a dos que reciben emigrantes, a das 2ª e 3ª xeracións e a dos que ficaron e non marcharon. Non obstante o foco non está en falar do presente, as conexións son tantas que é difícil que os pensamentos do público e artistas non enlacen coa emigración de hoxe. Se fosen turistas levarían gafas de sol é un espectáculo no que, a través da palabra, a música en directo, o son, o movemento, a danza e o audiovisual se presenten en escena, pasaxes das nosas historias familiares ligadas ao exilio e a emigración. O fin é recuperar a memoria como metáfora do presente no que vivimos. Existe un paralelismo entre o que sucedeu con nós en décadas atrás, o que segue a suceder no mundo e, infelizmente, o que sucederá.